IMAN (1)

K. Kerimde türevleriyle birlikte 900 civarında kullanılmaktadır. Takriben 300 kadarı fiil halinde (Amenu) "İman ettiler" diye geçmekte. 200 kadarı isim halinde (mümin) "iman eden" olarak geçmektedir. Yaklaşık 300 ayetin fiil olarak kullanılmasından anlıyoruzki, Gerçek iman aksiyon halinde olan imandır.

 

İman kelimesi "E M N" kelimesinden türemiştir, Nefsin sukunet  ve huzura ulaşması (Râgıb İsfahânî).

 

Eman:Güvence, güvenlik, emniyette olmak korkusuz olmak.

Emanet: Güvenilir olmak, doğruluk, bir kimseye koruması için ve daha sonra almak için geçici olarak verilen şey, dini yükümlülükler (Ahzab 33/72; Bakara 2/283). Allahın insanlara vermiş olduğu idarecilik, yöneticilik, malın idaresi gibi iş ve sorumluluklar (Nisa 4/58; Enfal 8/9). Mümin, emniyetin ve asayışın sigortasıdır.

Mümin filolojik olarak başkalarına güven vermen güven içinde olman demektir. "VAllahi la yümin".

 

KAMİL İMAN

Eskiden beri alimler kamil imanı şöyle tarif etmişler: "İman, Kalp ile tasdik, Dil ile ikrar, Uzuvlar ile amel etmekten ibarettir." (Prof.Dr.Bekir Topaloğlu, Prof.Dr.Y.Şevki Yavuz, Doç.Dr.İlyas Çelebi, İslam inanç esasları .S.36.; Râgıb İsfahânî, Müfredat S.22; Ali Osman Tatlısu, Esmaül Hüsna S.43)

 

MÜMİN

Kur'an-ı Kerim hem Yüce Allah'a (c.c) "Mümin" der (Haşr 59/23), hemde inanan insanlara.

 

ALLAH'IN MÜMİN OLMASI

Gönüllerde iman ışığı uyandıran, güven veren, güvenin kaynağı olan.

Kendine inanan ve güvenenleri güven selamet ve başarıya ulaştıran (Ali İmran 3/160; Muhammet 47/7).

 

İNSANIN MÜMİNLİĞİ

Allaha güvenen. İmanı, dili, kalbi ve uzuvları ile birleştiren. Başkalarına güven veren, Allah'ın da o kula güvenip razı olması (Fecr 89/27-28).